ประวัติเจ้าพ่อกวนอู

ประวัติเจ้าพ่อกวนอู เจ้าพ่อกวนอู สามัญชนทั่ว ๆ ไปเรียกว่า กวงเสียตี่กุงกวงเสียก็คือเทพเจ้า แซ่กวง ส่วนคำว่า ตี่กุง นั้น เป็นตำแหน่งยศของเทพเจ้าสูงส่งทางศาสนา เต๋านอกจากนี้ ยังมีที่เรียกกันอีกว่า เหียบเทียงไต่ตี่ บู่เสีย (เทพเจ้าฝ่ายบู๊)และ กวงกง บรรดาพ่อค้าชาวจีนนับถือกันว่าเป็นบู่ไฉ่ซิ้ง (เทพโชคลาภฝ่ายบู๊)บรรดาสานุศิษย์ของลัทธิ หยู (ขงจื้อ) นับถือกันว่าเป็นหนึ่งในห้าเทพเจ้าแห่งดาว บุ่งเชียง (ดาวมหาบัณฑิตสติปัญญา)ชาวจีนตั้งแต่ชนชั้นกรรมาชีพถึงนักบริหารต่างบูชา กวนอู เพราะถือว่าเขาคือสัญลักษณ์แห่งคุณธรรม (เหริน) การรู้คุณและตอบแทนคุณ (อี้) ความซื่อสัตย์ (จง) และความกล้าหาญ (หย่ง) "ขงจื๊อ" อาจถูกนับถือ โดยเฉพาะในหมู่ปัญญาชนว่าเป็น "นักปราชญ์ชั้นปรมาจารย์" ผู้เป็นเสาหลักแห่งอารยธรรมจีน แต่กวนอูนั้นเป็น "วัตถุบูชา" (Icon) ของปัจเจกบุคคลจีน จากแง่มุมของนักปฏิบัติค่านิยมอันเลิศล้ำ (ตามแบบฉบับจริยธรรมของลัทธิขงจื๊อ) บวกกับความกล้าหาญ (ถึงขั้นไม่กลัวตาย) หรืออีกนัยหนึ่ง ขงจื๊อ สอนให้คนรู้จักค่านิยมของการอยู่ร่วมกับคนอื่นๆ ในสังคมที่มีคุณธรรม ส่วนกวนอูถูกมองเป็น นักปฏิบัติ (Activist) ที่เชิดชูปกป้องคุ้มครองความเป็นธรรมของสังคมกิตติศัพท์ของ "กวนอู" ถูกเผยแพร่เป็นตำนานโดยปลายปากกาของนักเขียนมีนามว่า หลอก้วนจง แห่งราชวงศ์หมิง เมื่อห้าร้อยปีก่อน และต่อมาชาวบ้านได้เทิดทูนและยกระดับความเคารพนับถือต่อกวนอู เป็นเทพเจ้า (เซิ่งตี้จวิน) เมื่อราวสองสามร้อยปีที่ผ่านมา โดยสร้างศาลเจ้าให้เป็นที่บูชากราบไหว้ เป็นที่น่าสังเกตว่า ปัจเจกบุคคลจีน จุดธูปเทียนบูชากวนอู มิใช่เพราะเขาได้กลายเป็น "เทวดา" ที่มีอำนาจบันดาลโชคลาภหรืออำนาจวาสนา แต่คนทั่วไปกราบไหว้เพื่อขอแรงดลใจจากเทพเจ้า ที่เป็นสัญลักษณ์ของบุคคลที่มีคุณธรรม ความซื่อสัตย์ และความกล้าหาญ ฉะนั้นการบูชาเทพเจ้ากวนอูคือการรำลึกถึงวีรกรรมความดีที่ได้สร้างไว้ในตำนานประวัติศาสตร์